آقا جانم، مولا جانم ...
چي ميشه براي يه بارم كه شده قسمت ما بشه و بتونيم بيايم پابوس حريمت ...
خيلي ها مثل من اين آرزو رو داشتند و دارند، كاري كن كه نرسه به اونجا كه نوشته بشه:
و خيلي ها كه خواهند داشت
شايد بگي كه تو خودت خوب باش، توفيق نصيبت ميشه كه بياي ...
اصلا تو خوب باش ما خودمون ميايم ديدن تو ... تو فقط خوب باش ...
ميدونم كه دل پر دردي ازم داري
مي دونم كه خودم بد كردم كه صد ...
مي دونم كه كوله بارم پر از گناه و نا اميديه
و ...
همه اين ها رو مي دونم...
اما اين رو هم مي دونم كه تو امام رئوفي، تو ضامن آهوئي
چي ميشه كه يه بارم ضامن دل پر گناه من بشي
.........................
آقا جونم
خدا رو چه ديدي، شايد اومدم و از بركت اين دعوتت، رنگ دل من هم عوض شد.
مولاي من، سرور من ...
بزار اين حرف عاميانه رو بزنم كه ...
يا امام رضا ع، من بَدَم ... دُرُست، اما تو كه خوبي ...
مگه بدا دل ندارن؟؟
از انسان بد، اقتضاي بدي ميره و از انسان خوب، اقتضاي خوبي ...
هر چند كه به اشتباه، من بدي مي كنم، ولي تو ... مولاي من، خوبي كن و دستم رو بگير.
نگذار كه گرفتار دام هاي شياطين إنس و جن و هواهاي نفسانيم بشم
مولاي من ... اي ضامن آهو، ضمانتي ...
.........................
آقا جانم ...
هر چند كه مي دونم بارها توبه ام را شكسته ام و شما را كه ولي نعمتمان هستي، آزرده خاطر و رنجانده ام
ولي شما، اي درياي جود و بخشش، عفوي و گذري ...
يا علي بن موسي الرضا ع
براي بار چندم ( كه در نهايت شرمندگي عددش از دستم رفته) با تو عهدي و پيماني ديگر مي بندم
تو مرا بپذير و شفاعتم كن
خداي خوبم، اي خداي بنده ي خوبت و آقاي خوبم ...
توفيق زيارتي با معرفت نصيب هممون بفرما
آمين يا رب العالمين